Onze maatschappij is als een mierennest constant in beweging, geen grotere straf dan niet meer te kunnen bewegen. Onze ogen hebben zich aangepast, we bezitten een prachtig mechanisme om alles scherp waar te nemen. Maar als we de film vertragen, als het ware kijken door een roes, als in een droom, krijgen we andere beelden. Beelden die een andere taal spreken, een mooie taal uit een andere wereld. daar ga ik heen.
Mag ik je dit doorsturen, Manu,
niet alleen voor de muziek maar vooral voor de beelden.
Dit moet jou als fotograaf toch raken, vermoed ik.
je laat een beeld zien dat ik vaak droom:)
Bij de wielrenners vond ik het een geslaagd onderzoek.
Hier met de roltrap geeft het vooral psychedelische effecten.
Vriendelijke groet
Het onderzoek naar de beweging in de fotografie moet spannend zijn en het verwezenlijken van zo’n top foto’s moet een bevredigend gevoel geven. Isn’t it Manu?
Bezig zijn met fotografie, dat geeft me een bevredigend gevoel, iedere dag weer, opnamen, bewerken, afdrukken, een boek maken, er is altijd iets te doen. Top-projecten moeten er in mijn ogen nog komen, daar werken we aan.
Alles op z’n tijd Manu.
En ondertussen blijven werken, genieten;
van de goede, mooier dingen.
je bewegende wielrenners vond ik al heel speciaal, dit hier is nog meer …. ja ik weet niet hoe ik moet zeggen, meer bewegend, een foto die leeft , hoe je doet dat weet ik niet (ben geen held in zulke dingen) maar dat ik het mooi vind, zo heel speciaal dat wil ik je wel zeggen . Knap van je