Onze maatschappij is als een mierennest constant in beweging, geen grotere straf dan niet meer te kunnen bewegen. Onze ogen hebben zich aangepast, we bezitten een prachtig mechanisme om alles scherp waar te nemen. Maar als we de film vertragen, als het ware kijken door een roes, als in een droom, krijgen we andere beelden. Beelden die een andere taal spreken, een mooie taal uit een andere wereld. daar ga ik heen.
Velen zullen hiervoor niet open staan, maar beweging in een foto kan heel wat bekoren.
Enkel de kraag van de persoon voor mij is hier nog scherp omdat ik aan dezelfde snelheid voort bewoog, de rest is onscherp.. en dan… dat vul je zelf maar in.
Waar ligt de grens? Bij deze of misschien bij de volgende?
Bewegen, fietsen en camera, zwaaien en uitzoemen, zonder in de zoeker te kijken, het is niet alles maar het heeft iets dat mij boeit.
Koers is op de tanden bijten…
Men moet een rare draai maken met de camera om het gezicht van de renner te volgen in de bocht, ik heb er verschillende gemaakt met allerlei bewegingen, deze gaf het scherpst het gezicht weer, maar om een explosie van beweging te bekomen dient het gezicht niet altijd zo scherp te zijn, ik heb er een zestal verschillende gemaakt, hier de eerste waarbij je duidelijk de ronddraaiende beweging ziet in de grond.
Emmanuel Schotte Manuscripten 